Nog twee weken en het podium is aan jullie. Vandaag wordt er gewerkt in drie groepen.
Bij Hein ligt de concentratie op het script, dat samen met acht mensen wordt doorgelezen. De rollen worden nog niet verdeeld, maar de inhoud kan zo meer en meer tot iedereen doordringen. Er ontstaat door herhaling een vertrouwdheid met de tekst, de moeilijkere woorden, de intonaties en achterliggende betekenissfeer. De tekst wordt onderverdeeld in blokjes om zo de verschillende stemmen te horen. Hein legt de nadruk op het belang van de eigenheid van de speler en zich comfortabel voelen met de uitspraak eerder dan de juistheid. Na het doorlezen, gebeurt een verdeling onder de tafeltjes in de speelruimte.
Er ontstaat door herhaling een vertrouwdheid met de tekst, de moeilijkere woorden, de intonaties en achterliggende betekenissfeer.
Sarah werkt opnieuw met de ballonnen in een kleine groep mensen boven. Dans vormt een goed alternatief voor mensen die minder taalvaardig zijn of het Nederlands nog niet volledig machtig, en is fijn voor de goede bewegers. Onder het licht en met muziek gaan ze op zoek naar mooie beelden. Ze maken contact met elkaar en ‘proberen de ruimte te pakken’. Sarah schetst ook een sfeer, ze nodigt uit tot de verbeelding dat ze in het paradijs zijn, waar alles goed is, er zijn geen problemen. Een aantal bewegingen worden vastgelegd: eerst apart, dan elkaar zoekend per twee en ten slotte komen ze samen in groep.
Liselotte oefent de dialoog van Anja en Firs in samen met P. en L. Ze geeft aanwijzingen over de accenten die gelegd moeten worden in de tekst, de intonatie en het tempo.
Ik zie ook dat het decor vorm krijgt, de tafeltjes met servies, micro’s hangen, er is werklicht en er wordt gezocht naar een geschikte doorschijnende wand om achter te spelen. De artistieke honger is voelbaar en er wordt een onderzoek gedaan door Barbara Thijs, om zo tot kwalitatieve keuzes te komen voor de kostumering en scenografie, die de voorstelling zo goed mogelijk tot haar recht laten komen.
We eindigen met een eerste doorloop. Er wordt nadrukkelijk een grote concentratie gevraagd en de spelers gaan hierin mee. Het lezen van de tekst verloopt vlot, maar er is een tekort aan visuele prikkels, waardoor de concentratie moeilijk vast te houden is en het vooral een luisterverhaal wordt. Het stuk met de ballonnen geeft een mooie onderbreking door de poëtische vorm en beweging.
Een vooraf vastgesteld einddoel zoals het presentatieweekend of een toonmoment stuurt zowel de moraal van de deelnemers in positieve zin, als is het voor de regisseur ook een meerwaarde om naar een resultaat toe te werken. Het inplannen van de presentatie voor publiek vergroot enerzijds de druk, maar tegelijk ook de drang om te creëren, de deelnemers te motiveren en de repetities met nadruk in de agenda te plaatsen. Er wordt een engagement verwacht en dus professionele houding van verantwoordelijkheid en aanwezigheid in de repetities, toenemend naarmate de voorstelling nadert. Er wordt hartstochtig gewerkt aan de verschillende puzzelstukken uit de aparte werkgroepen en deze worden met de kundigheid van Hein aan de hand van het script in elkaar geweven. Het script is tevens een resultaat dat ontstaat vanuit de inbreng in de verschillende improvisaties, die intuïtief met elkaar verbonden worden. Er is ook een duidelijke investering te zien in het decor. Barbara werd aangesteld voor het vormgeven van de scene, waarbij een budget is vrijgemaakt voor het aankopen van tafeltjes, stoelen, zetel en materialen om de box voor het publiek op scene te maken. Ralph Timmermans werd aangesproken voor het componeren van de muziek. Sarah Bostoen coacht het bewegingsmateriaal, dat een visuele meerwaarde geeft aan de tekstopvoering.
