Vandaag volg ik de eerste workshop met mensen uit de psychiatrie van Menen. Bij het binnenkomen zitten twee mensen rond de koffietafel. Meer mensen komen toe en ik probeer te achterhalen wie de begeleiders zijn, de grenzen van ‘normaliteit’ te bespeuren. Al snel kom ik tot het besef dat die onbelangrijk zijn hier. L. doet zijn entree met grote energie, luide stem, over de helft van zijn gezicht een doodshoofd getatoeëerd, op zijn arm springt mij in het oog ‘I hate rules’. ‘Ik ook,’ denk ik. Hij stelt mij gerust. Hier is alles mogelijk, is mijn eerste indruk. Er is een vorm van verbondenheid die ontstaat vanuit een grote diversiteit aan mensen die allen hun plaats zoeken in een maatschappij van normen en waarden, grenzen en waarheden, die grillig zijn en vol kwetsuren.
'I hate rules’.‘Ik ook,’ denk ik.
Vandaag volg ik voor de eerste keer een repetitie in jullie huis. Jozefien Mombaerts, ook uit de opleiding in Maastricht, geeft jullie een opdracht over dromen: dromen over een plek, dromen over een leven… in een associatie oefening aan de hand van écriture automatique, krijgen jullie twee minuten de tijd om een persoonlijk antwoord op te schrijven.
Op het ritme van feelgood muziek stappen jullie vervolgens door de ruimte, ontmoeten elkaar, om de beurt dragen jullie het geschreven stukje tekst voor. Daarna krijgen jullie elk een briefje met een type op omschreven vb. de ongeduldige, de boze, de trieste, de stoere… De opdracht is vanuit die emoties op zoek te gaan naar een bijhorende manier van verplaatsen in de ruimte. Jullie worden uitgedaagd daarbij zowel jullie stem als lichaam zoveel mogelijk te gebruiken.
Vervolgens worden drie groepen gemaakt, volgens een voorkeur van de deelnemers om te werken rond dans, muziek of woord.
In de eerste groep kiest elke persoon een woord en maakt daar een bijhorende beweging bij. Daarna leren ze de bewegingen aan elkaar en maken zo een speelse choreografie.
De groep rond woord, werkt rond de vertaalde tekst van het liedje ‘I’m too sexy’. Elk op hun beurt spreken ze volgens de verschillende types de lyrics uit met bijhorende lichaamstaal. Het levert een vrolijk resultaat op, en waar de meeste spelers aanvankelijk schuchter waren, bloeien ze nu meer open.
