We komen opnieuw samen na de feestdagen, nieuw jaar, nieuw startschot. De opdracht vandaag is het werken via tableaux vivants: beelden maken aan de hand van fotomateriaal.
F. komt voor de eerste keer en wordt voorgesteld aan de groep. Iemand nieuw in de loop van het proces is verrassend, maar iedereen heet haar welkom.
De spelers krijgen de opdracht het eigen personage uit te werken aan de hand van bepaalde kaders. Daarbij zoeken ze naar verschillende componenten in het verhaal van hun alter ego, vb. welke leeftijd, gezinssituatie, relatie met vader/moeder/broers of zussen… Ze denken ook na over de emoties van hun personage: waar wordt hij/zij boos/bang/blij/verdrietig van?
Ze worden ook uitgedaagd een extra anekdote te verzinnen, die kan helpen bij de karakterschets. Iedereen mag voor zich de steunpilaren uitwerken die het beste helpen om meer in contact te komen met het personage en zo het karakter vorm te geven naar het publiek toe. De spelers worden ook consequent uitgedaagd op de houding te letten: “grote ogen en lange vingers”.
Een intensieve repetitie waarbij gezocht wordt naar het personage,(...).
Tijdens het tweede deel van de opdracht wordt gevraagd vijf plaatsen in de ruimte uit te kiezen en hier de anekdote en/of de emoties vanuit het personage weer te geven in een toonmoment. Een behoorlijk pittige en complexe opdracht!
Een intensieve repetitie waarbij gezocht wordt naar het personage, iedereen komt individueel of per twee op scene tijdens het toonmoment. Het voelt als voor de leeuwen geworpen worden, Hein onderbreekt tijdens de repetitie met feedback om zo bepaalde dingen scherper te krijgen of anders uit te voeren. Dat onder het oog van een hele groep mensen op de tribune is geen evidentie en bezorgt toch wat stresszweet bij sommigen. Iedereen voelt de spanning, anderen gaan ermee om als adrenaline en gooien zich voluit.
