Oersoep

Hein zoekt samen met Arnaud naar het ontstaan van de eerste levensvorm, in klank en lichaam. ‘Oersoep’ staat symbool voor de grote oceaan waaruit het leven is ontstaan.

Ze zoeken naar manieren om deze in beeld en beweging tot uitdrukking te brengen. Met een spel van krijttekeningen op de zwarte toneelvloer verwijzen ze naar de eerste vormen: kleine cellen, die meercellig worden, die elkaar opzoeken en samenbroeden tot vissen, kleine vissen die ook groter worden en scholen vormen. We zien de evolutie tot levende wezens. Geluiden van zee razen in een cirkel rond, Arnaud is als een danser in de golven van de wind.

De black box is als blanco begin voor het ontstaan van de eerste levensvorm uit het donkere niets. Arnaud neemt ons mee in zijn verhaal en we maken sprongen in de tijd, op verkenning in miljoenen jaren ontwikkeling, van celbeginselen tot samensmeltingen, en uiteindelijk het ontstaan van de mens?

De voorstelling doet denken aan het ontkiemen van een zaadje, van een opgeborgen stip die langzaam openbreekt en zich beetje bij beetje laat zien. Het verhaal van Arnaud vult met zijn schaduw op de muur een heel universum. Hij loopt cirkels bij elk nieuw stadium. Aan de muur kan hij de handleiding voor de repetitie volgen. Op elk papiertje een schets die weergeeft welke stappen het groeiproces aanneemt. Terwijl hij het verhaal over de levensvorm laat onstaan, zie ik Arnaud uitgroeien tot een acteur met een heldere uitspraak van de filosofische teksten en bovenal een mooie danser.