Vorige week miste ik de repetitie, maar ik hoor van alle deelnemers dat het een magische avond was. Iedereen is wild enthousiast en opgeladen, met veel goesting om verder te werken naar de voorstelling toe.
Er wordt geëxperimenteerd met schmink om de invloed van het cabaret uit het interbellum tot leven te wekken. De gordijnen blijven vanaf nu liefst gesloten tijdens de repetitie, er is een toenemende concentratie voelbaar.
Via opbouwende improvisatie oefeningen gaan de spelers aan de slag (...).
Vandaag worden opnieuw twee groepen verdeeld. Hein werkt met de grootste groep. Boven zijn er tafeltjes met lampjes opgesteld, het beeld geeft een eerste idee van hoe het decor er moet gaan uitzien.
Ze starten met een relaxatie oefening die focust op het aanvoelen van het lichaam door het overlopen van de verschillende lichaamsdelen en het letten op de ademhaling. Hein maakt ook de verbeelding wakker door te vragen om een plek te bedenken waar het minder fijn is, waar je niet graag komt: hoe ziet die plek er uit? Is het er koud of warm? Via opbouwende improvisatie oefeningen gaan de spelers aan de slag met die verbeeldde plaats en hoe zich in die ruimte te bewegen. Daarbij worden ze uitgedaagd om te vertrekken vanuit het gevoel en te letten op de gelaatsexpressie. Vandaag is vooral de mimiek belangrijk, meer dan de lichaamstaal. Ze maken gebruik van muziek, verandering in licht, en door te werken in de blackbox, is er versterking van de sfeer. Hein moedigt sterk aan tijdens het spelen, daagt uit om stappen verder te zetten.
Liselotte gaat met een tweede groep aan de slag, zij zoekt twee mensen van hetzelfde geslacht. D. en D. zijn vandaag elkaars spiegelbeeld. Ze vertrekken vanuit een tekst. Liselotte neemt die met hen door als een partituur, terwijl de spelers lezen, geeft ze aan waar de intonatie moet liggen.
