
Lieverds,
eerlijk waar, ik ben moe, het land is moe, de formateur is moe, mijn maag keert zich om vijf keer per dag, ik heb hoofdpijn, ben kort van adem, alles wankelt. Mijn lijf, de onderhandelingen, de beurs, alles. Wankel, wankel, wankel! Niet zo heel lang geleden dacht ik nog:
iedereen dacht dat toen, er waren goede reden: de muur was neergehaald, geen vijanden meer, iedereen vrij en blij; precies of de zon scheen altijd, altijd kermis, foor, wafels, ijs, slagroom, chocolade, chewing gum, cola, bussen, treinen, tgv’s, auto’s, koersfietsen, bmx, bakfietsen, rolschaatsen, skateboards,Mtv, de laatste show, vliegtuigen, boeings, straaljagers, raketten naar de maan, ruimtestations en telescopen die verder kunnen zien dan de tijd. Werk, huizen, parken, geld genoeg voor iedereen; en voor de paar die daar niet in lukken, genoeg om te delen.
De Figuranten brengt de troonzaal van King Lear naar Menen. Diep Diep Zwart speelt zich af in de schaduw van een koning. De schaduw van een vader. In het duister en op de tast is elk personage op zoek naar liefde. Een dochter die vol haat zit. Een Zot die altijd tweede viool speelt. En King Lear met een hoofd dat weigert stil te staan.
De performance is doordrenkt van een diepe eenzaamheid. Een diep verlangen naar en een nog diepere angst voor de liefde. In het duister, in het hart van het stuk, zit een vraag die geen van hen over de lippen krijgt: kan je echt van mij houden?
Spelspelers Open Atelier De FigurantenScript & RegieHein MortierMuziekGillis SacréScenografiePablo FontdevillaKostuumsBarbara De LaereCoachingInne Goris