In Averno werkt De Figuranten samen met jongeren uit afdeling De Patio en De Korbeel in psychiatrisch centrum Kortrijk aan een voorstelling.

Voor veel jongeren is het de eerste keer dat ze aan theater werken. Wij vroegen hen hoe dat ging.

Wat wisten jullie al over theater voor jullie hieraan begonnen?Salem: Ik had het enkel al eens op het nieuws gezien, iets over oorlog. Dat zag er wel interessant uit, maar meer weet ik er niet over. Volgens mij is theater acteren, even niet jezelf zijn of iemand anders worden om een show te brengen. Met Annelore doen we soms dingen waarvan ik nog niet helemaal snap waarom het theater is. Daarnet moesten we bijvoorbeeld gewoon rondstappen, dat vind ik soms wat gek. Alicia: Ik vind het ook soms wel gek, maar vind het vooral wel leuk. Het ligt wat buiten onze comfortzone en is vooral raar omdat we het nog niet vaak hebben gedaan denk ik. Maar na een tijdje wordt dat wel minder ongemakkelijk. Ik ben wel benieuwd hoe we hier theater van kunnen maken.

Als jullie zouden kunnen kiezen, waar maak je dan theater over?Salem: Wat me tof lijkt, is iets maken over oorlog, zeker nu met Oekraïne. Ik denk dat er veel mensen dat interessant zouden vinden of graag willen zien, want we zijn er toch veel over bezig. Alicia: Ikzelf zou vooral iets met heel wat drama willen doen, omdat dat leuk is om te spelen. Het is lekker groots en een leuke uitdaging. Daarom wil ik ook graag actrice worden en speel ik ook soms mee met toneelstukken op school. Het is heel leuk om super extreme emoties te mogen brengen op een podium.

Het is leuk om super extreme emoties te brengen op een podium

Hoe was het proces tot nu toe?Alicia: Omdat we elkaar niet kenden, deden we in het begin vooral kennismakingsopdrachten of legde ze heel veel uit. Maar nu zijn we vooral veel aan het praten en schrijven over onze eigen ervaringen, zodat Annelore daar een voorstelling van kan maken. We moeten dan stukjes opschrijven en dan maakt zij er iets nieuws van. Salem: Ze vroeg bijvoorbeeld om iets over onze favoriete plek te schrijven, daarna moesten we rondstappen, stilstaan, iemand leest wat voor, we doen onze ogen dicht of juist niet. Ik weet nog niet goed hoe dat een toneelstuk gaat worden, maar ik denk dat we uiteindelijk al die dingen samen gaan brengen tot een toneeltekst die we kunnen spelen. Eigenlijk zou het wel zotter zijn als we gewoon een tekst kregen om te spelen, iets dat al bestaat. Maar ik ben wel benieuwd wat dit wordt.

Heb je al veel nieuwe dingen geleerd?Alicia: Ja, theater is niet enkel een film naspelen of een simpel verhaaltje vertellen, maar kan veel breder zijn dan dat. Met elkaar in interactie gaan en iets geven aan een publiek, dat is al theater. Salem: Annelore zegt ook altijd dat je voeten stevig in de grond moeten en je armen naast je lijf. Dat is de neutrale positie denk ik, dat ziet er wat beter uit dan met je handen in je zakken. Misschien dat je er ook wat zelfzekerder van wordt.

Het is leuk dat mensen ons gaan zien en kunnen kijken naar wat we doen, maar het is vooral erg mooi en leuk om als groep daarnaartoe te leven.

Hebben jullie zin in het toonmoment?Alicia: Het is wel erg spannend, maar ik vind het wel beter dat we naar iets toe werken dan zomaar in het wilde weg oefenen. Het is leuk dat mensen ons gaan zien en kunnen kijken naar wat we doen, maar het is vooral erg mooi en leuk om als groep daarnaartoe te leven. Het geeft wel een groot gemeenschappelijk doel. En ik hoop uiteraard dat er veel drama in zal zitten, met veel ruzie en stemwisselingen. Het is tof om daar fysiek alles in te geven, dus ik hoop dat ik dat mag doen. Salem: Dat hoop ik ook wel, maar ook dat we toch ook een stukje echt acteren. Onlangs nam Annelore een stuk tekst mee van een Grieks verhaal, en dan moesten we dat gewoon spelen. Dat hoop ik meer te mogen doen dan, want dat was echt heel mooi. Je weet dan dat het goed is, maar daar zit ook veel fantasie in omdat je jezelf even niet hoeft te zijn. Alicia: Bij die eigen geschreven stukjes is het vaak wat persoonlijk, dat vind ik soms nog wat eng voor zo’n toonmoment. Maar misschien vinden we daar wel een mooi midden in. Het is ergens wel nieuw om eens iets van jezelf te brengen, maar fantasie en drama hoort er voor mij toch echt bij!

En hoe pakt Annelore, de Figuranten-maker achter Averno, dit aan?

"Op zoek naar manieren om het mythische persoonlijk te maken."

Lees meer
Lees meer over Averno