Vandaag ben ik voor het eerst bij het Open Atelier, een concept waarbij De Figuranten haar deuren elke woensdagavond openstelt voor al wie zin heeft om mee te doen, te spreken, te bewegen. Het valt op dat er een diversiteit is onder de deelnemers in leeftijd, geslacht, sociale achtergrond. Zonder dat er expliciet aandacht wordt besteed aan de persoonlijke achtergrond van de spelers, is het fijn dat er mensen uit verschillende hoeken worden samengebracht: deelnemers uit de psychiatrie, studenten sociaal werk, spelers die al lang thuis zijn in De Figuranten..

Het is een donkere, koude winterdag en de deelnemers kunnen een opwarming gebruiken. Hein zet daarom vandaag de ‘woesh’ in als energizer, een voorbeeld van iets wat ook internationaal in de theateropwarming gekend is. De oefening vraagt een goed concentratievermogen, kijken en luisteren, snelle actie en reactie.

"Ik zie je terug aan de regenboogbrug"

In drie groepjes gaan jullie verder aan de slag. Tamara en Liselotte, die zelf bij De Figuranten als deelnemers begonnen, groeiden uit tot begeleider. Een rode draad in alle workshops is dat de opdrachten nooit expliciet ingaan op thema’s waar de deelnemers mee geconfronteerd worden in hun persoonlijke leven zoals verslaving, misbruik, … De voorstellingen hebben nooit een documentair karakter. Het idee om vanuit universele verhalen te vertrekken staat centraal. Er wordt in kleinere groepen gewerkt om zo het onderzoek de nodige tijd en ruimte te geven, om het beoogde artistiek resultaat te behalen.